ونتیلاتور چیست؟
ونتیلاتور دستگاه تنفس مصنوعی است و زمانی استفاده میشود که دچار نارسایی تنفسی هستید بطوریکه شرایطی تنفس یا دریافت اکسیژن کافی به خون برای شما مشکل باشد.
ونتیلاتورهای مکانیکی دستگاه‌هایی هستند که به عنوان دمنده عمل می‌کنند تا هوا را به داخل و خارج از ریه‌ها منتقل کنند. درمانگر تنفسی و پزشک، دستگاه ونتیلاتور را طوری تنظیم می‌کنند تا میزان دفع هوا را به ریه‌ها و میزان هوای دریافتی شما را کنترل کند.
ممکن است به شما ماسکی داده شود تا هوا از دستگاه تنفس مصنوعی به ریه‌های شما وارد شود یا اگر مشکل تنفسی شما جدی تر است، ممکن است به بجای ماسک از لوله تنفسی استفاده بکنید.
ونتیلاتورهای مکانیکی عمدتاً در بیمارستان‌ها و در سیستم‌های حمل‌ونقل مانند آمبولانس‌ها و حمل‌ونقل هوایی MEDEVAC و غیره استفاده می‌شوند.
چه کسی به ونتیلاتور نیاز دارد؟
اگر مشکلات جدی ریوی یا تنفسی دارید (به نام نارسایی تنفسی) ممکن است در مواقع اضطراری به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز خواهید داشت. همچنین ممکن است در حین جراحی بیهوشی عمومی نیاز به دستگاه ونتیلاتور داشته باشید.
نارسایی تنفسی
نارسایی تنفسی می تواند یک عامل تهدید کننده زندگی باشد. وقتی نمی توانید به خوبی نفس بکشید، اندام های شما نمی توانند اکسیژن کافی برای کار دریافت کنند. گاهی اوقات، دی اکسید کربن بیش از حد، یک گاز زائد از سلول های بدن شما، می تواند در خون شما انباشته شود که باید دمیده شود و از بدن خارج گردد.
بسیاری از شرایط و آسیب ها و بیماری ها می توانند بر تنفس شما تأثیر منفی بگذارند. اینها عبارتند از:
- سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS)
- آسیب سر یا سکته مغزی
- آسم
- COPD (بیماری انسدادی مزمن ریه) یا سایر بیماری های ریوی
- مصرف بیش از حد دارو
- سندرم دیسترس تنفسی نوزادان، که مشکلات تنفسی است که نوزادان، به ویژه نوزادان نارس را تحت تاثیر قرار می دهد.
- پنومونی
- سپسیس، که یک عفونت در جریان خون شما است
- آسیب های نخاعی، فلج اطفال، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) پیوند خارجی، میاستنی گراویس پیوند خارجی، و سایر بیماری ها یا عواملی که بر اعصاب و عضلات درگیر در تنفس تأثیر می گذارند.
- ایست قلبی ناگهانی
عمل جراحي
اگر می خواهید با بیهوشی عمومی (دارویی که باعث خواب آلودگی شما می شود و از احساس درد جلوگیری می کند) به یک دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته باشید. داروهای مورد استفاده برای بیهوشی می توانند بر تنفس طبیعی شما تأثیر بگذارند. ونتیلاتور به کنترل تنفس شما کمک می کند.
نحوه عملکرد ونتیلاتور
ونتیلاتورها دستگاه‌هایی هستند که هوا یا هوا با اکسیژن اضافی را به مجاری تنفسی و ریه‌های شما می‌رسانند. راه‌های هوایی شما لوله‌هایی هستند که هنگام تنفس، هوای غنی از اکسیژن را به ریه‌های شما می‌رسانند. همچنین هنگام بازدم، دی اکسید کربن (یک گاز زائد) را از ریه‌های شما خارج می‌کنند.
ونتیلاتور از فشار برای دمیدن هوا – یا هوا با اکسیژن اضافی – به ریه‌های شما استفاده می‌کند. این فشار به فشار مثبت معروف است. شما معمولاً هوا را به تنهایی بیرون می دهید، اما گاهی اوقات ونتیلاتور این کار را برای شما نیز انجام می دهد.
یک ونتیلاتور را می توان طوری تنظیم کرد که تعداد دفعات معینی در دقیقه «تنفس» کند. گاهی اوقات به گونه ای تنظیم می شود که دستگاه فقط در مواقعی که به آن نیاز دارید برای کمک به تنفس شما هوا را وارد ریه های شما کند.
قبل از اینکه تیم مراقبت های بهداشتی دستگاه تنفس مصنوعی را به شما متصل بکنند ، ممکن است اقدامات زیر را انجام دهند:
- اکسیژن از طریق ماسک
- داروهایی برای خواب‌آلودگی و جلوگیری از احساس درد
- مایعات و سایر داروها از طریق ورید (IV) برای کمک به جریان خون غنی از اکسیژن به اندام های شما.
دو راه برای ورود هوا از دستگاه تنفس مصنوعی به ریه ها وجود دارد. ممکن است از ماسک استفاده کنید یا ممکن است به لوله تنفسی نیاز داشته باشید.
1-ونتیلاتور با ماسک صورت
می توانید از ماسک صورت استفاده کنید تا هوا از دستگاه تنفس مصنوعی به ریه های شما وارد شود. به این تهویه غیر تهاجمی می گویند. ماسک صورت محکم روی بینی و دهان شما قرار می گیرد تا به تنفس شما کمک کند. اگر مشکلات تنفسی شما هنوز به اندازه کافی شدید نیست که نیاز به لوله تنفسی داشته باشید یا به شما کمک کند پس از برداشتن لوله تنفسی خود به نفس کشیدن عادت کنید، ممکن است پزشک شما این روش را توصیه کند.
این نوع ونیلاتور مزایایی دارد.
- می تواند راحت تر از یک لوله تنفسی باشد.
- به شما اجازه سرفه می دهد.
- ممکن است بتوانید صحبت کنید و و آب دهان خود را قورت دهید.
- ممکن است به داروهای مسکن کمتری نیاز داشته باشید.
- برخی از خطرات، مانند ذات الریه، که با لوله تنفسی مرتبط است را کاهش می دهد.
2- ونتیلاتور با لوله تنفس
در موارد جدی تر یا زمانی که تهویه غیرتهاجمی کافی نیست، ممکن است به تهویه تهاجمی نیاز داشته باشید. در اینجا، یک لوله تنفسی در مجرای تنفسی شما قرار می گیرد، و لوله تنفسی (که به آن لوله تراشه نیز می گویند) به یک دستگاه تنفس مصنوعی متصل می شود که هوا را مستقیماً به مجاری تنفسی شما می دمد. فرآیند قرار دادن لوله در نای شما لوله گذاری نامیده می شود.
معمولاً لوله تنفس در بینی یا دهان شما وارد می شود. سپس لوله به سمت پایین به سمت گلو و نای شما حرکت می کند. لوله داخل تراشه توسط نوار یا تسمه ای که دور سر شما قرار می گیرد در جای خود نگه داشته می شود.
برای جراحی، این روش در اتاق عمل پس از آرام کردن شما (به شما دارو داده می شود تا بخوابید) انجام می شود. در مواقع اورژانسی خارج از اتاق عمل، داروهایی را دریافت خواهید کرد که باعث خواب آلودگی شما می شود و از درد و ناراحتی ناشی از قرار دادن لوله تنفسی جلوگیری می کند.
اگر به مدت طولانی نیاز به دستگاه ونتیلاتور داشته باشید، لوله تنفسی از طریق تراکئوستومی وارد مجاری هوایی شما می شود. پزشک شما از جراحی برای ایجاد یک سوراخ از جلوی گردن و داخل نای شما استفاده می کند. لوله ای که در سوراخ قرار می گیرد، “تراکئوستومی” یا لوله “تراچ” نامیده می شود. روش تراکئوستومی معمولاً در اتاق عمل یا بخش مراقبت‌های ویژه انجام میشود. پزشک شما از بیهوشی استفاده می کند، بنابراین شما بیدار نخواهید بود و هیچ دردی احساس نمی کنید. لوله تراشه توسط نوارهایی که به دور گردن شما می چرخند در جای خود ثابت می شود.
صحبت کردن در زمانیکه ونتیلاتور متصل است
هر دو نوع لوله تنفسی از تارهای صوتی شما عبور می کنند. شما نمی توانید با لوله داخل تراشه صحبت کنید و صحبت کردن با لوله تراشه مشکل خواهد بود مگر اینکه دارای اتصال دریچه صحبت کردن خاصی باشد. در بیشتر موارد، لوله های داخل تراشه برای افرادی که برای دوره های کوتاه تری روی ونتیلاتور هستند استفاده می شود. اگر نیاز دارید مدت طولانی تری در ونتیلاتور باشید، پزشک می تواند لوله تراشه را با یک لوله تراشه جایگزین کند که برای افرادی که بیدار هستند راحت تر است.
در هنگام استفاده از ونتیلاتور چه چیزی را باید انتظار داشت
استفاده دستگاه تنفس مصنوعی معمولاً دردناک نیست اما می تواند ناراحت کننده باشد با یک لوله تنفسی، نمی توانید غذا بخورید یا صحبت کنید. با استفاده از لوله تراشه، ممکن است بتوانید با یک دستگاه خاص صحبت کنید و برخی از انواع غذاها را بخورید. با ماسک صورت، فقط در صورت توصیه تیم مراقبت های بهداشتی می توانید صحبت کنید و غذا بخورید.
استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی حرکت شما را محدود می کند و همچنین می تواند شما را در رختخواب نگه دارد.
ممکن است پزشک از شما بخواهد که به جای پشت به روی شکم دراز بکشید تا به جریان هوا و خون در ریه‌ها کمک کند و به ریه‌ها کمک کند تا اکسیژن بیشتری دریافت کنند.
در حالی که از ونتیلاتور استفاده میکنید، تیم مراقبت های بهداشتی شما، از جمله پزشکان، درمانگران تنفسی، و پرستاران، شما را از نزدیک زیر نظر خواهند داشت. ممکن است برای بررسی سطح اکسیژن و دی اکسید کربن در بدن به عکس برداری منظم از قفسه سینه و آزمایش خون نیاز داشته باشید. این آزمایش‌ها به تیم مراقبت‌های بهداشتی شما کمک می‌کند تا بفهمند که دستگاه ونتیلاتور چقدر برای شما کار می‌کند و به شما کمک می‌کند تا مطمئن شوید که لوله تنفسی در یک موقعیت امن در نای شما قرار می‌گیرد. بر اساس نتایج آزمایش، آنها ممکن است جریان هوای هواکش و سایر تنظیمات را در صورت نیاز تنظیم کنند.
مراقبت مداوم
یک درمانگر تنفسی یا پرستار هر از گاهی لوله تنفسی شما را ساکشن می کند این به حذف مخاط از ریه های شما کمک می کند. ساکشن باعث سرفه می شود و ممکن است برای چند ثانیه احساس تنگی نفس کنید ممکن است در طول ساکشن برای بهبود تنگی نفس، اکسیژن بیشتری دریافت کنید.
به جای غذا، تیم مراقبت های بهداشتی شما ممکن است مواد مغذی را از طریق سرم در رگ به شما بدهد. یا ممکن است از طریق لوله تغذیه ای که در بینی یا دهان شما قرار داده شده و به معده تان می رسد، تغذیه دریافت کنید. همچنین ممکن است یک لوله از سوراخی که با جراحی در شکم شما ایجاد شده است قرار داده شود که مستقیماً به معده یا روده کوچک شما می رود.
در صورت نیاز طولانی مدت به دستگاه ونتیلاتور، تراکئوستومی انجام می شود و ممکن است یک دستگاه قابل حمل به شما داده شود این دستگاه به شما امکان می دهد در اطراف حرکت کنید و حتی به بیرون بروید.
شما باید اقدامات احتیاطی را انجام دهید تا لوله تراکئوستومی یا لوله ای که آن را به ونتیلاتور قابل حمل وصل می کند جابجا نشود.