تجهیزات تصویربرداری پزشکی چه هستند؟
تجهیزات تصویربرداری پزشکی کاربرد گسترده ای درمراکز تشخیصی و درمانی برای شناسایی و تشخیص آسیب ها و بیماری ها دارند که با چشم قابل تشخیص نیست.
دیدن چیزهایی که چشم انسان به طور معمول نمی تواند ببیند، قدرت بسیار باورنکردنی است. با این حال، توانایی دیدن بیش از آنچه که چشم انسان می تواند درک کند بسیار کاربردی و عملی است.
پزشکان و متخصصان مراقبت های بهداشتی اغلب نیاز دارند که داخل بدن انسان را ببینند تا بفهمند چه خبر است و چه اتفاقی دارد می افتد. خوشبختانه آنچه که چشم نمی تواند انجام دهد،تجهیزات تصویربرداری پزشکی تشخیصی می توانند انجام دهند. این تکنیکهای تصویربرداری تشخیصی، کار تکنسینهای رادیولوژی است که از «قدرتهای» خود برای کمک به نجات جان انسانها استفاده میکنند.
تصویربرداری تشخیصی غیر تهاجمی است، به این معنی که متخصصان پزشکی می توانند بدون جراحی به داخل بدن نگاه کنند. با این معاینات، پزشکان می توانند نحوه عملکرد اندام های داخلی، حرکت مفاصل و موارد دیگر را مشاهده کنند. تصویربرداری تشخیصی همه چیز را از تایید وجود بیماری و تعیین شدت آسیب گرفته تا ارائه یک استراتژی برای روش های جراحی آینده انجام می دهد.
در ادامه تجهیزات تصویربرداری تشخیصی پزشکی که در مراکز ذرمانی و تشخیصی مورد استفاده قرار میگیرد آورده ایم.
1-اشعه ایکس
متداول ترین تجهیزات تصویربرداری پزشکی تشخیصی که در مراکز پزشکی انجام می شود، اشعه ایکس است که یک اصطلاح گسترده است که زیرمجموعه های متعددی را نیز در بر می گیرد. اشعه ایکس به دلایل زیادی انجام می شود، از جمله برای تشخیص علت درد، تعیین میزان آسیب، بررسی پیشرفت بیماری و ارزیابی اثربخشی درمان ها.
اشعه ایکس سنتی یک تصویر دو بعدی را تولید می کند رادیولوژی معمولی عمدتاً برای مشاهده استخوان ها، شکستگی های استخوانی، بافت های متراکم در کلسیم، اشعه ایکس دندان و قفسه سینه استفاده می شود.از آنجایی که آنها روی فیلم معمولی هستند، پزشک و بیمار باید منتظر نتایج باشند.
در نوع پیشرفته تر تجهیزات تصویربرداری که از اشعه ایکس استفاده میکند سی تی اسکن است که تصاویر مقطع از بافت ها و اندام های بدن بدست می آورد.
-
سی تی اسکن
سی تی اسکن همچنین به عنوان اسکن توموگرافمی محوری کامپیوتری شناخته می شود، از مهمترین تجهیزات تصویربرداری پزشکی میباشد که برای بیماران اورژانسی که نیاز به عمل جراحی فوری دارند تجویز میشود.
سی تی اسکن به پزشک اجازه می دهد تا برش های بدن را ببیند. تصاویر مقطعی دقیق تری نسبت به اشعه ایکس معمولی تولید می کنند. در واقع، اغلب زمانی که چیزی مشکوک در عکس اشعه ایکس ظاهر می شود، سی تی اسکن سفارش داده می شود.
سی تی اسکن یک دستگاه بزرگ به شکل دونات است که در آن بیمار در مرکز آن حرکت می کند و اسکنر عکس می گیرد. برای آزمایشهای خاص، بیمار ممکن است یک رنگ کنتراست خوراکی بنوشد یا تزریق ر نگ کنتراست دریافت کند، که به نشان دادن آنچه در داخل بدن میگذرد کمک میکند. وقتی همه چیز آماده شد، تکنسین بیمار را روی تخت اسکنر قرار می دهد و اتاق را ترک می کند. از یک اتاق کنترل، تکنسین اسکنر را اجرا می کند که به آرامی بیمار را در مرکز حرکت می دهد.
-
ام آر آی
گزینه دیگر برای تصویربرداری مقطعی MRI است که مخفف تصویربرداری تشدید مغناطیسی است. مشابه اسکن CTSCAN، MRI برای تصویربرداری از بافت های نرم مانند اندام ها و تاندون ها به خوبی عمل می کند. برخلاف اسکن CTSCAN، MRI از تابش یونیزان استفاده نمی کند، بلکه از امواج رادیویی با میدان مغناطیسی استفاده می کند. بدون استفاده از پرتو، اغلب تصور میشود که MRI ایمنتر هستند، اما زمان بیشتری نسبت به سی تی اسکن برای هز اسکن نیاز است. در جایی که اسکن CTSCANممکن است کمتر از پنج دقیقه طول بکشد، MRI بسته به روش ممکن است تا نیم ساعت یا بیشتر طول بکشد.
بیماران روی تخت دراز کشیده و به درون یک لوله حرکت می کند. تکنسین بیمار را طوری قرار می دهد که ناحیه ای از بدن مورد بررسی روی آهنربا قرار گیرد. برخی از بیماران در طول MRI احساس تنگناهراسی می کنند، بنابراین ممکن است تکنسین مجبور شود برخی از افراد را قبل از انجام عمل آرام کند. MRI می تواند نسبتاً پر سر و صدا باشد، بنابراین ممکن است گوش گیر یا گوش بند نصب شود. فرستنده های دو طرفه امکان برقراری ارتباط بین بیمار و تکنسین را در طول معاینه فراهم می کنند.
-
ماموگرافی
دو نوع ماموگرافی در مبارزه با سرطان سینه ارائه می شود: غربالگری و ماموگرافی تشخیصی. ماموگرافی غربالگری ابتدا برای تشخیص هر گونه ناهنجاری استفاده می شود. پس از تشخیص توده یا ضخیم شدن پستان، ماموگرافی تشخیصی، بدخیمی را بررسی می کند. تشخیص زودهنگام سرطان در مبارزه با سرطان سینه ضروری است.
تکنسین ها بسته به اینکه غربالگری یا معاینه تشخیصی انجام می شود از بهترین شیوه های متفاوت استفاده می کنند. معاینات غربالگری معمولا شامل چند تصویر از هر پستان است. اما معاینات تشخیصی گسترده تر هستند و تکنسین تصاویر بیشتری از زوایای مختلف می گیرد. تصاویر بزرگنمایی نیز گرفته میشود تا پزشکان بتوانند مناطق مشکوک را بررسی کنند.
-
سونوگرافی
از دیگر تجهیزات تصویربرداری پزشکی سونوگرافی است ،سونوگرافی با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا تصاویری را از داخل بدن می گیرد. اغلب برای تشخیص نگرانی های مربوط به بافت های نرم مانند اندام ها و عروق استفاده می شود. از آنجایی که از اشعه استفاده نمی کند، سونوگرافی روش انتخابی برای معاینه زنان باردار است.
آماده شدن برای سونوگرافی بستگی به آنچه در حال بررسی است. برای انجام آزمایشها در هر نقطه نزدیک شکم، بیماران باید ناشتا باشند، اما مجاز به نوشیدن آب هستند. بیماران روی تخت معاینه دراز می کشند و یک روان کننده روی پوست مالیده می شود. دستگاهی به نام مبدل امواج صوتی با فرکانس بالا را در حین حرکت در سطح پوست به داخل بدن می فرستد. این امواج صوتی تصویری از آنچه در داخل بدن اتفاق می افتد ایجاد می کند.
-
فلوروسکوپی
در حالی که سایر آزمایشها با عکاسی ثابت قابل مقایسه هستند، فلوروسکوپی مانند یک تصویر متحرک یا فیلمبرداری از عملکرد قسمتهای مختلف بدن است. به این دلیل که فلوروسکوپی اعضای متحرک بدن را نشان می دهد. این روش اغلب با رنگ های کنتراست انجام می شود تا عملکرد عضو مورد بررسی را بخوبی نمایش دهد.
همه این عملیات توسط یک پرتو اشعه ایکس انجام میگیرد که سیگنال هایی را پس از عبور از بدن بیمار به یک مانیتور می فرستد.
فلوروسکوپی برای ارزیابی بافت سخت و نرم از جمله استخوان ها، مفاصل، اندام ها و عروق استفاده می شود. معاینه جریان خون اغلب شامل فلوروسکوپی است.
تکنسین با قرار دادن بیمار روی تخت معاینه شروع می کند. برخلاف بسیاری از معاینات دیگر که در آنها از بیمار خواسته میشود بیحرکت باشد، ممکن است تکنسین از فرد بخواهد که در طول فلوروسکوپی حرکت کند تا از واکنش بدن به حرکت مطلع شود.
7. اسکن PET
از مهمترین تجهیزات تصویربرداری پزشکی که برای تشخیص و پیشرفت سرطان استفاده میشود اسکن PET، همچنین به عنوان اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون شناخته می شود، مانند تشخیص بیماری در بدن است و مشکلاتی را که در سطح سلولی اتفاق می افتد آشکار می کند. این روش شامل وارد کردن ردیاب های رادیواکتیو به بدن است. با استفاده از اسکنر PET، ردیابها مشکلاتی را کشف میکنند که در غیر این صورت تا زمانی که بدتر شوند، شناسایی نمیشوند.
بسته به روش، ردیابها را میتوان به یکی از سه راه معرفی کرد: تزریق در رگ، استنشاق گاز یا نوشیدن یک مخلوط خاص. مدتی طول می کشد تا ردیاب ها در بدن حرکت کنند، بنابراین حدود یک ساعت منتظر بمانید تا اسکن انجام شود.